Hevig verkouden het weekend in. Op het programma staat:
Vrijdagavond
Lezing van Pir Zia Inayat Khan in het soeficentrum Den Haag.
Een inspirerende lezing over wat het betekent om te leven, bezien vanuit een spirituele context. Dat de spreker eruit ziet als een filmheld is een prettige bijkomstigheid. Prettig voor oog en ziel. 🙂
Zaterdag
’s Middags geoefend met ons gelegenheidskoor, de snikkende hulptroupe.
Daarna hebben we ons in de gewaden van Lichel gehuld inclusief bijbehorende schmink & getoupeerde kapsels. Aan mijn zeer korte kapsel was geen eer te behalen, wat handig was, want de overige dames zijn dagen bezig geweest om hun haar weer normaal te krijgen.
’s Avonds ons optreden. Eerst met Lichels creatie naar buiten, rondje lopen op het Voorhout. Daarna in Pulchri eerst de onthulling van het speciaal voor ‘Huilen in Den Haag’ gemaakte gewaad, waarin vele door het publiek beschreven zakdoekjes waren verwerkt. Tony, de draagster van het gewaad, zong een lied en droeg daarna, met ondersteuning van een wenende snikkende hulptroupe, nog enkele zakdoekteksten voor. Daarna was de hulptroupe zelf aan de beurt. Wij kweelden enkele zinnen van een huillied, gevolgd door een semi-geïmproviseerd huilmuziekstuk, met solo’s van mijzelve en Yinske.
Daarna werd er heerlijke Haagse tranenlikeur van likeurstokerij van Kleef geschonken en gedronken, en zongen de heren Hans Steijger en Frans de Leef het Huilen in Den Haag-lied. De snikkende hulptroupe hield tot besluit een rondgang door de zalen van Pulchri, onder luid geween en/of gezang en vervoegde zich toen in de toiletten in een poging de schmink van het gelaat af te krijgen.
Zondag
Rustdag. Poging gedaan om ons nieuwe gezinslid (een katje met gedragsproblemen) enige mores bij te brengen. Niet geheel geslaagd, wat in elk geval beter is dan geheel niet geslaagd.